Bilim insanları, bu yıl yeni tip Koronavirüs (Covid-19) salgını nedeniyle insanları Dünya'nın kaynaklarını tüketme oranının ciddi oranda düştüğünü açıkladı.

The Guardian'da yer alan habere göre, insanlığın yıl içindeki kaynak tüketiminin Dünya'nın kaynakları yeniden oluşturma kapasitesini aştığı günü temsil eden Dünya Aşma Günü bu yıl geçen yıldan 3 hafta daha geç gerçekleşti. Geçen yıl Dünya Aşma Günü 29 Temmuz olarak belirlenirken bu yıl 22 Ağustos oldu.

Küresel Ayak İzi Ağı’nın yaptığı bir araştırma, Koronavirüs kaynaklı karantina uygulamaları nedeniyle insanlığın ekolojik ayak izinde bu yıl yüzde 9.3 oranında bir düşüş olduğunu tespit etti. Küresel Ayak İzi Ağı Başkanı Mathis Wackernagel, “Dünya Aşma Günü, karşı karşıya olduğumuz biyolojik zorluğu göstermek için bir sembol” dedi. Bu yılın verilerinin cesaretlendirici olduğunu söyleyen Wackernagel, daha fazla adım atılması için bir felaket yaşanmasını beklememek gerektiğini belirtti.

İnsanlığın Dünya kaynaklarını bitirdiği sürenin 3 hafta gecikmesi, 1970’lerden başlayan veriler arasında en büyük ters yönde değişim oldu. 1970’lerden bu yana artan nüfus ve kişi başı tüketim miktarı kaynakların aşım süresini geriye çekiyordu.

Araştırmayı yürütenlerden Davin Lin, bu yılki verilerde Covid-19’un etkisini belirtmek için özel bir çaba sarf ettiklerini söyledi. Lin’in araştırmasında karbondioksit emisyonunda ve ticari ormancılıkta büyük bir düşüş olduğu görüldü.

Peki bu virüs bize neler kazandırdı, bize neler kaybettirdi?

İzlediğimiz korku filmlerindeki gibi tüm dünya bir süre karanlığa gömüldü, kepenkler indi, faturalar işlemeye devam etti, sosyal hayatımız kalmadı. Irk, dil, din; zengin, fakir; güçlü, zayıf ayrımı yapmayan bu virüs bizden birçok şey götürmekle beraber bize birçok şeyi de kazandırdı. Açgözlülük, doyumsuzluk derken gerçek hayattan uzak kalmıştık. Her şeyin hızla bilinmezliğe sürüklendiği bu dünyada bu virüs bize hayatın anlamını sorgulattı. Daha bilinçli bireyler olmamızı sağladı. Hayallerimize ara vermemize neden olan bu süreç bizi yavaşlatıp alıkoysa da aslında o hayallerimizi gerçekleştirmeyi ne kadar çok istediğimizi de bize hatırlatmış oldu. Hatta belki bu süreç sayesinde hayallerimizi ve planlarımızı genişletme ve geliştirme fırsatı yakaladık. Belki de tüm hayallerimizden, planlarımızdan vazgeçmemizi ve bu sayede gerçekten ne istediğimizi bulmamızda bize yardımcı oldu. Bu süreç ne kadar devam edecek bilinmez ama hayat hız kesmeden devam ediyor. Bizi 4 ay eve hapseden bu virüs belki de en güzel zamanlarımızı öldürdü. Bu durumdan yakınmak yerine aslında sahip olduklarımıza daha da sahip çıkmamız gerekmez mi? Örneğin, hepimiz bu süreçte eğitimimize farklı şartlar altında da olsa devam ettik. Bunun dışında en önemlisi sağlığımızın kıymetini çok net bir şekilde anlamış olduk. Bunların kıymetini bilmek belki de hepimizi motive edebilir. Hayallerini ve planlarını erteleyenler onları daha çok ertelemek yerine o hayalleri bu sürece nasıl adapte edebileceklerinin yollarını araştırmalı. Tabii ki bunlar uygulanırken ‘’yeni normal’’ e uygun hareket edilmeli.